O schitterende kleuren van Nederlands vlag! Dat leerden wij vroeger zingen op school, bv. voor Koninginne- en Bevrijdingsdag. Dat zal tegenwoordig vast wel te nationalistisch zijn… Nu beschouw ik mezelf niet als zo’n enorme nationalist, maar voel me toch sterk verbonden met Nederland en de Nederlandse geschiedenis. Kortom, ik ben eigenlijk wel trots op de Nederlandse vlag, die symbool staat voor dit land en z’n geschiedenis. Het raakt me altijd als ik op hoogtijdagen de vlag in top hijs en bij de combinatie Wilhelmus plus rood-wit-blauw sta ik ontroerd rechtop.

Vandaar dat ik inmiddels schoon genoeg heb van al die omgekeerde vlaggen, die nog altijd overal in ons land hangen. Goed, ik weet wel dat het oorspronkelijk een noodsignaal was, bestemd om te attenderen op boeren die in het nauw komen vanwege zwabberig overheidsbeleid rondom de stikstofproblematiek. En zo’n signaal is altijd beter dan het blokkeren van snelwegen of het agressief bejegenen van politici en ambtenaren… (Zie een eerdere blog: (Stik)stof tot nadenken) Maar na een half jaar blijft nu wat mij betreft vooral gebrek aan respect voor onze vlag over. Dus: ik heb alle sympathie voor de Nederlandse boeren, maar ik begin me flink te ergeren aan die omgekeerde vlaggen. Houd daar eens mee op! En wel om de volgende redenen:

1. Er zijn mensen gesneuveld voor alles waar deze vlag voor staat: ze zijn thuisgebracht en begraven, bedekt met de Nederlandse vlag. De omgekeerde vlag, die inmiddels geen noodsignaal meer is maar een soort container-protestsymbool, is een belediging voor onze militairen en veteranen.

2. De vlag staat symbool voor dat Nederland waar we trots op zijn. Dat omvat voor mij ook het landschap, de akkers en de weiden. Trots op de boer betekent dan ook dat je het Rood-wit-blauw laat wapperen.

3. Komt nog bij dat ik momenteel overal door weer en wind half afgescheurde en loshangende vlaggen zie, vaak in flarden. Daar is engagement allang vervangen door ongeïnteresseerde onverschilligheid: laat maar hangen. Het is ook een overtreding voor de landelijke regels voor het omgaan met de vlag, die vragen om enige eerbied voor het symbool.

4. Het hoeft ook niet! Heel wat boeren en sympathisanten hebben al gekozen voor een Trots op de boer – vlag of desnoods een alternatieve tekst. Daarmee geef je aan te beseffen dat je niet alles moet willen doen met de nationale vlag.

5. Daar komt bij dat slimme boeren (en alle boeren zijn vandaag slim, omdat ze anders die inderdaad ontzettend ingewikkelde mest/fosfaat/stikstofregels nooit zouden kunnen hanteren) nu toch in de gaten hebben dat hun noodsignaal gekaapt wordt door groeperingen die onze vlag inmiddels puur hanteren als een opgeheven middelvinger naar elke overheid en naar iedereen die zoekt naar enige nuance in de ingewikkelde discussies van tegenwoordig. Types die op Prinsjesdag staan te schreeuwen en te vloeken naar de Koning. Die de omgekeerde vlag hanteren als symbool voor de meest absurde complottheorieën. Die gewone werknemers als ‘landverraders’ met de dood bedreigen als ze op snelwegen gestortte rotzooi moeten opruimen of omgekeerde vlaggen van publieke plaatsen (lantaarnpalen enz.) verwijderen. Een trotse boer beseft dat hij/zij daar niet bij wil horen!

Kortom, hijs het Rood-wit-blauw om aan te geven dat je trots bent op je bedrijf en op je land. Laat de vlag ook het symbool zijn dat we in deze problematiek als land gezamenlijk een weg moeten zoeken, zoals indertijd met de Deltawerken. Attendeer met die vlag de regering erop dat ze met een Nationaal Plan moeten komen voor landbouw en veeteelt gecombineerd met zorg voor het milieu. En niet kunnen volstaan met verwijzingen naar de Europese regelgeving, die in een land als het onze eenvoudig niet altijd toepasbaar is.